جالب و خواندنی....از درخت کنار و خواص آن

درخت سدر و میوه آن کنار

 اسم من «كنار» است، و ميوه درخت سدر مي‏باشم. ميوه مرا به فارسي «كنار» و به عربي «نبق» مي‏گويند، و كوهي آن زال نام دارد كه اعراب آن را ضال مي‏نويسند - از ميوه‏هاي خنك هستم و از نظر شكل و خواص شبيه زالزالك مي‏باشم. داراي تانن - يك صمغ - جوهر زردك -يك نوع قند و ويتامين‏هاي آ - ب - و ث مي‏باشم. جمع‏كننده معده و نرم‏كننده سينه بوده، ميوه رسيده من ارزش غذايي زيادي ندارد، بلكه منافع آن بيش از خاصيت غذايي آن است.
معذلك....
مردمان جنوب ايران شكم خود را با ميوه‏ي من سير مي‏كنند. دويست و پنجاه گرم ميوه‏ي من مسهل صفر است. عطش را فرو مي‏نشانم و ميوه ترش من صفرابر بسيار خوبي است. آب ميوه‏ي شيري من بازكننده سينه و معده است و كشنده كرم نيز مي‏باشد. ميوه نارس من زياد تانن دارد، و شكم را جمع مي‏كند.;اگر مرا خشك كرده، و بعد آسيا نماييد، آرد آن جهت اسهال و زخم معده مفيد است. يك قاشق از اين آرد را با شربت ميل نماييد و از منافع آن استفاده كنيد. از مغز دانه‏هاي ميوه‏ي من شيره بكشيد، تب را پايين مي‏آورد و حرارت خون و صفرا را فرو مي‏نشاند و براي حصبه و مطبقه مفيد است، مطبوخ هسته‏هاي ميوه من، قابض بوده و ضماد كوبيده‏ي آن جهت شكستگي اعضا و تقويت آنها مفيد است. و ماليدن جوشانده غليظ آن جهت سستي اعضا و تقويت آنها سودبخش مي‏باشد - از اين ضماد به عضلات پاهاي اطفال بازيگوش كه زياد در حركت مي‏باشند بماليد، تا رفع خستگي آنها شود.ضماد شكوفه من در حمام جهت معالجه امراض جلدي توصيه شده است.
در بعضي از كتابهاي قديمي نوشته‏اند، اگر دانه‏ي مرا در گلاب بخيسانيد و بعد بكاريد، ميوه من معطر مي‏شود و اگر در عسل بخيسانيد، شيرين خواهد شد. اين موضوع به هيچ وجه صحت ندارد، و از اشتباهات است. قبل از پيدايش صابون، شستشو با برگ درخت من در دنيا معمول بود - ضماد برگ من و شستشو با آن جهت بثورات جلدي و زخم‏هاي پوستي و گرفتن چرك بدن و تقويت مو و جلوگيري از ريزش آن، و تقويت اعصاب و از بين بردن شپش و شپشك سودمند است. ضماد برگ من، جهت سر باز كردن و فرونشاندن اورام گرم تجويز شده است.جوشانده برگ تازه و خشك من هم جهت ورم‏هاي گرم نافع است. از خاك اره چوب من، جهت جلوگيري از خونريزي مي‏توان استفاده كرد و خوردن آن نيز از خونريزي معده جلوگيري مي‏كند اسهال و استسقا را معالجه مي‏كند. ;تنقيه جوشانده چوب من جهت زخم معده و روده مفيد است. ماليدن اين جوشانده روي زخم‏هاي آبله منافع زياد دارد، اكثر فقرا و جوكيان هند، ريشه‏ي مرا از زمين در آورده، آن را شسته و پوست آن را خراشيده و در آب مي‏جوشاند و بعد صاف كرده، مجددا حرارت مي‏دهند تا غليظ شود، اين شربت رنگ رخساره را باز مي‏كند، و شكم را سير مي‏نمايد و بدن آنها را كه غذاي زياد نمي‏خورند چاق و فربه نگاه مي‏دارد.